روز ملی گندم و نان، نماد امنیت غذایی و هویت فرهنگی ایرانیان/ سفره‌ای که باید قدرش را بدانیم
روز ملی گندم و نان در سال ۱۳۸۹ توسط شورای فرهنگ عمومی کشور به تقویم رسمی ایران افزوده شد و از آن پس، ۳۱ فروردین هر سال به عنوان «روز ملی گندم و نان» گرامی داشته می‌شود.
هدف از این نام‌گذاری، توجه به اهمیت گندم به عنوان محصولی استراتژیک، نان به عنوان قوت غالب مردم ایران، فرهنگ مصرف درست نان، جلوگیری از اسراف و حفظ جایگاه آن در فرهنگ ایرانی بوده است.
۳۱ فروردین، به عنوان «روز ملی گندم و نان»، فرصتی برای توجه دوباره به جایگاه حیاتی این دو عنصر در تأمین امنیت غذایی، فرهنگ تغذیه ایرانی و اقتصاد کشاورزی کشور است.
گندم، به‌عنوان اصلی‌ترین محصول زراعی راهبردی در اقتصاد کشاورزی کشور، و نان، به‌عنوان قوت غالب سفره و اصلی‌ترین خوراک روزانه ایرانیان ؛ پیوندی دیرینه با تاریخ، فرهنگ و معیشت مردم دارند.
در چنین روزی، توجه به زنجیره تأمین گندم _ از مزرعه تا نانوایی _اهمیت دوچندانی پیدا می‌کند. ضرورت حمایت از کشاورزان، ارتقای بهره‌وری در تولید، توجه به کیفیت نان و جلوگیری از ضایعات، فرهنگ مصرف فرهنگ‌سازی در مصرف بهینه ، از محورهایی است که باید در سیاست‌گذاری‌های کلان مورد بازنگری قرار گیرد.
همچنین این روز می‌تواند فرصتی برای ارتقای آگاهی عمومی درباره ارزش نان، جلوگیری از اسراف و اصلاح الگوهای مصرف باشد.از سوی دیگر، توسعه فناوری‌های نوین در حوزه تولید گندم و بهبود روش‌های پخت نان نیز می‌تواند آینده‌ای پایدارتر برای این زنجیره حیاتی رقم بزند.
روز ملی گندم و نان نه‌تنها روزی برای تجلیل از کشاورزان و نان‌پزان کشور است، بلکه تلنگری‌ست برای نهادهای مسئول تا با هم‌افزایی و برنامه‌ریزی دقیق‌تر، نان را به عنوان یک میراث غذایی و فرهنگی، شایسته‌تر حفظ و ترویج کنند.
حفظ شأن نان در جامعه، احترام به دسترنج کشاورزان و نان‌پزان، و بهره‌گیری از فناوری‌های نوین برای پایداری این زنجیره، از مهم‌ترین وظایف نهادهای مسئول در چنین روزی به شمار می‌رود.
